Voor de mensen die denken: Yes! Nieuwe belevenissen; koffie, lezen en kijken: eindelijk het (foto) verslag van mijn fantastische fiets-vaar-vakantie. De Grand Prix en de job als gostwriter van Kruimel hebben voor de vertraging gezorgd. De route had ik tijdens de voortdurende hoosbuien in juli al grotendeels uitgestippeld. Toen het er écht naar uitzag dat de regenwolken zich zouden terugtrekken, heb ik de knoop doorgehakt en overnachtingen geboekt. In de NS reisplanner gezocht naar reizen via sprinters, uitgevogeld welke veerboten te nemen, tijden en opstapplekken ingepland. Zondag 14 augustus om 07.20 met de trein via Leiden naar Den Haag om daarvandaan naar Hoek van Holland te fietsen voor de veerboot van 10 uur. Leiden, vijf minuten overstaptijd, hetzelfde perron, dus dat moest te doen zijn. Mislukt. De eerstvolgende trein was een intercity. Een hele lieve conducteur hielp me de fiets in en uit de trein te krijgen, want bepakt en bezakt is de fiets helemaal zwaar. Eerst Den Haag uit om in een rechte lijn naar Hoek van Holland te rijden. Doel was om met het veer van 10 uur naar de Maasvlakte te varen. Mislukt. Maar geen man overboord, ik heb de tijd aan mezelf, dan de volgende van 12 uur. Achteraf gezien een perfecte keuze, want toen kwam de zon door! In de tussentijd ben ik de pier opgegaan en heb ik ergens koffie gedronken. Rond half 12 ben ik naar de aanlegsteiger van het Hoekse Veer gegaan. Bij alle veerponten geldt vooral voor fietsen: vol is vol. Goed ingeschat. Het werd hartstikke druk, maar ik kon als een van de eersten aan boord en had een mooi plekkie op de punt van de boot. Wát een geweldige overtocht! De man die de kaartjes verkocht is na mijn uber-enthousiaste reactie na zijn ronde weer bij me komen staan en zodoende had ik een super privé gids. De overtocht duurde 50 minuten, maar had van mij het dubbele mogen zijn. De tweede Maasvlakte: één en al industrie en dan opeens fiets je het eiland Voorne-Putten op en zit je midden in de natuur. Mijn eerste stop was in Oostvoorne. Tijd voor een hap&snap. Terwijl ik op het terras zat, viel er een buitje. Onder een grote parasol kon ik dat hebben😊! Lang heeft het niet geduurd; gelaafd en droog verder naar Brielle. Een beeldschoon stadje. Via Rockanje, geen sightseeing, omdat de ochtend qua tijd anders was verlopen naar m’n hotel in Hellevoetsluis. Ingecheckt, op m’n balkonnetje een wijntje gedronken en into town for dinner. De volgende dag, maandag, is het eindpunt Lekkerkerk. Onder een stralend zonnetje langs de Nieuwe Waterweg en over het eiland gefietst. Geplande stop in Spijkenisse, maar botte pech: uitgestorven; alles gesloten. Dan maar door. Langs de Oude Maas richting Rotterdam. Ik moest over de Spijkenissebrug. Dat was dóódeng! De reling is op heuphoogte; als je op de fiets zit is dat héél laag☹je kijkt enorm de diepte in. Ik ben met knikkende knieën naar de overkant gefietst. In Rotterdam Zuid ben ik bij het Charloisse Hoofd door de fietstunnel onder de Maas naar de andere kant gegaan. Rotterdammers nemen hun fiets mee op de houten roltrappen, maar ik heb op veilig gespeeld en de lift genomen! Ik wilde met de waterbus van tien voor half twee naar Kinderdijk. Ruim op tijd en een terrasje kunnen pikken voor vertrek. Voor de waterbus kun je inchecken met je OV kaart. Het eindpunt is Dordrecht en er zijn onderweg verschillende haltes. Dit was ook weer een superleuke vaartocht van een kleine veertig minuten. Eerst over de Maas en na de splitsing verder via de Lek. In Kinderdijk langs de molens gefietst en me verbaasd over de hoeveelheid mensen dat er liep. Na de molens gedag gezwaaid te hebben nog eens stuk langs de Lek om met de pont naar Lekkerkerk te gaan. De routeplanner gaf vijf minuten naar het hotel, maar ik raakte verstrikt in straatjes en pleintjes. Een mevrouw zag me ‘worstelen’, vroeg waar ik heen wilde en bood vervolgens aan met me mee te fietsen. Al kletsend op weg. Ze was er niet geboren, maar woonde al ruim vijftig jaar in Lekkerkerk. Prima hotel met een zwembad. Ik heb heerlijk even gepoedeld! Dinsdag: via de Hollandse IJssel naar Oud Loosdrecht. De eerste etappe was naar Ouderkerk aan den IJssel, om vanaf daar langs de rivier richting Gouda te gaan. Het weer was een beetje bewolkt en saai, maar het was droog en de temperatuur was goed. Het ene na het andere mooie uitzicht. Opvallend was dat de dorpen langs de rivier echt heel diep onder de dijk liggen. In Gouda was het tijd voor een eerste pitstop. Op de grote Markt, gezellig overdekt terras, koffie, citroenmeringue gebakje en een fikse regenbui. Ik zat goed. In een deuk gelegen om de ‘havermelk-dames’ naast me. Voor ’t geval je het nog niet wist: als een cappuccino je te zwaar is, kun je beter een ‘flat latte’ (ik heb ‘t opgezocht. Het is óf een flat white óf een latte) nemen. Ik zat met mijn ordinaire zwarte koffie te genieten van het gesprek en het gedoe van het personeel om met doekjes de tafels droog te maken! De bui trok voorbij en dus ging ik weer verder. Had ik op het terras maar even op FB gekeken. Dan had ik geweten dat mijn volgende stop op het vakantieadres van de Zandvoortse familie Bluijs in Hekendorp had kunnen zijn. Ik las jammer genoeg pas ’s avonds Herma’s berichtje. Wie weet een volgende keer. Het idee was om vanaf Breukelerveen met de veerboot naar Oud Loosdrecht te varen. Voel je ‘m al aan komen? Mislukt. Knooppunt en dus de afvaartijd gemist. Maar niet getreurd. Terras, ontzettend vriendelijke uitbater, beetje stroom voor de accu, ijskoud biertje voor mij en een enig gesprek met een moeder van twee zoontjes uit Hoofddorp die met de kinderen in de bakfiets op vakantie was. Net als ik een afslag gemist. Zag mijn biertje en zei dat ze dat ook beter had kunnen doen. Met een grote uitgevouwen wegenkaart op tafel, zoals ze zelf zei ‘old-school’ de route uitstippelen. Samen de fietsrouteplanner op haar telefoon gezet. Alwéér een leuk mens ontmoet! Inmiddels had ik mijn detour ook op het oog en ben gelaafd rustig naar het hotel gefietst. Woensdag, phoe de laatste dag alweer… Ik had best nog wel meer gewild. Route van vandaag aangepast, want ik wilde hoe dan ook varen over de Loosdrechtse plassen. Extra kilometers, maar dat maakt niet uit. Van meet af aan heb ik besloten om tot Amsterdam te fietsen en dan met de trein naar huis te gaan. Tijd maakte vandaag daarom ook niets uit. De aanlegsteiger van de Fietsboot lag vlakbij het hotel. Vriendelijk aan boord geholpen en de fietsen werden vastgezet. Slechts vier anderen gingen mee. Dat is een voordeel van de eerste afvaart. Gisteren heb ik overvolle veerboten over de Vecht zien gaan. Een gesprek ging over ‘meursen en knutjes’. Ik heb maar om een vertaling gevraagd. Het zijn enorme wolken met piepkleine mugjes. In een web op de boot kon ik zien hoe klein. Een leuk weetje. Vanaf Breukelerveen ben ik tot Nigtevecht langs de Vecht gereden. De mevrouw die het pontje bij Nigtevecht bediende, legde het schuitje even stil toen ze zag dat ik wat plaatjes aan het schieten was. Hoe leuk is dat toch?! In Weesp heb ik de tijd genomen. Wát een enige stad. Ook daar weer een leuke babbel met een meneer op zijn bootje en mazzel met een prachtig plekje op een terras bij een ophaalbrug. Een film trekt aan je voorbij! Door naar Muiden en bij het plaatsnaambord denken: Annetje woont nu hier! Selfie gemaakt en geappt. Ik fietste langs een kanaal, keek mee met de brugwachter en besloot terug te gaan, want ik ging Muiden alweer uit. Ik wilde toch echt even het slot zien. Telefoon: Verbaasd Annetje: via haar aanwijzingen naar haar nieuwe huis. Daar was ik dus al bijna; het was vlakbij de brug waar ik stond te kijken! ‘Even’ dan. Há: Mislukt! Té gezellig! Het was bij zevenen dat ik op weg ging naar Amsterdam. Daar ben je vanuit Muiden eigenlijk in no time. Op de Zeeburgerdijk realiseerde ik me dat de Borneokade er vlak achter ligt. Daar wonen E&K. Op de gok heengereden en gelachen om twee verraste gezichten. Heerlijk op de kade bij hun schuit gezeten. Time flies when you’re having fun en het was al donker dat ik naar het centraal station fietste. Maar dat maakte niet uit; ‘bekend’ stukje. Het is voorbij, maar dit pakt niemand me meer af, wat héb ik genoten! Bij veel van de foto’s staat aanvullende info, want anders werd dit verslag wel heel erg lang. Volgend jaar weer een andere route, kan ik me nu al op verheugen!